Death Stranding 2 On the Beach

Death Stranding 2: On the Beach toont direct zijn ambities: visueel indrukwekkend, gameplay die veel sneller aanvoelt dan zijn voorganger, en een emotioneel geladen reis door nieuwe landschappen – van Mexico tot vooral het uitgestrekte Australië. Waar de eerste game nog zijn tempo vond in een meditatieve balans tussen lopen en bezorgen, gooit Kojima hier de deuren open voor actie, gevechten en dynamische omgevingen.

Binnen de eerste dertig uur merk je dat je eerder toegang krijgt tot voertuigen en geavanceerde uitrusting, wat meer vrijheid biedt in hoe je het avontuur ervaart. Tegelijkertijd is er aandacht voor stealth- en combat‑opties, waarbij het geluid van botsende kogels je soms terugbrengt naar Kojima’s Metal Gear-periode . Reddit‑gebruikers bevestigen dat de sequel “veel nieuwe mechanics voor combat” bevat en zelfs “robot‑tegenstanders” introduceert die de actie echt spannend maken.

Emotioneel is On the Beach minstens zo voelbaar. Trailers en vroege reacties spreken over kippenvel-momenten, tranen in de ogen en een soundtrack die rechtstreeks naar de kern van de ziel grijpt. De terugkerende band Woodkid, samen met Ludvig Forssell, zorgt voor een muzikale beleving die synchroon voelt met beproevingen van Sam onderweg.

Kojima heeft ook gedacht aan toegankelijkheid. Zo kun je bossfights overslaan zonder verhaalverlies, met een tekstverslag als alternatief. Ideaal voor spelers die liever focussen op verkenning of verhaal dan op uitdagende gevechten.

Wat betreft verhaal speelt het zich af elf maanden na de oprichting van de United Cities of America, waar Sam wederom centraal staat in zijn streven om menselijkheid en verbinding te herstellen in een wereld getekend door apocalyptische rampen. Samagne ontmoet bekende gezichten als Fragile en Higgs, tot nieuwe karakters zoals Tomorrow (Elle Fanning) en Dollman (Fatih Akin). Met motion-capture door grote namen als George Miller en Nicolas Winding Refn voelt de cast bijna filmisch.

Technisch staat de sequel als een huis: gebouwd op Guerrilla’s Decima-engine, oogt het spel adembenemend en zien omgevingen er levensecht uit. Grafisch is dit zonder twijfel een stap omhoog ten opzichte van de eerste game, en de variëteit aan landschappen – van woestijnen tot regenwouden – maakt elke trektocht verrassend.

Verfijning zit ook in het ontwerp: recaps van het eerste deel kunnen kijkers bijpraten, terwijl ingame-terreinveranderingen (zoals aardbevingen, overstromingen) de routes onvoorspelbaar maken. Ook wordt er gebruik gemaakt van skill trees voor stealth, combat of delivery via het Automated Porter Assistant System.

Er zijn echter stemmen die waarschuwen dat deze bredere focus op actie en makkelijkere toegang tot krachtige gear de meditatieve kern van de eerste game kan ondermijnen. 
Toch lijkt de algemene tendens positief met een Metacritic-score van 89 stijgt de game boven zijn voorganger uit.

Tot slot is er een ironische kant: Kojima zelf is niet helemaal gelukkig met het feit dat de sequel zo goed ontvangen wordt – hij vindt het bijna té mainstream en mist een controversieel randje . Maar voor ons publiek is dat juist goed nieuws: een game die verbindt, verplaatst én verrast.

In Death Stranding 2: On the Beach ontmoeten verkenning, actie en emotie elkaar in een verfijnde, adembenemende ervaring die zowel fans als nieuwe spelers zonder pardon meeneemt op een epische reis.